Niet te pruimen......

Anita had het niet gemakkelijk gehad, toen ze bij René introk. Haar eigen kinderen waren niet blij met de verhuizing, maar het was toch een redelijke optie. In Anita’s woning was er niet veel ruimte. Na haar scheiding had ze een kleine etage gehad.

Nu had ze een ruime woning met een eigen kamer voor ieder kind. Wel vond ze het vervelend dat René zo’n moeite had om dingen te veranderen in huis. De keuken was weliswaar helemaal in orde, nog niet zo lang geleden verbouwd, maar het hele huis ademde nog de sfeer van de ex-vrouw van René, vond Anita.

Maar de dochter van René (Myrna, 14 jaar) wilde absoluut niets veranderen, dat had ze heel duidelijk gemaakt. Anita voelde zich ontheemd als Myrna in huis was. En René smolt helemaal weg voor Myrna, daar werd ze ook niet goed van. Het leek wel of alles om Myrna draaide, als zij er was. Er moest gekookt worden naar de verlangens van Myrna, iedereen moest steeds naar luisteren naar Myrna, ze eiste steeds haar vader op, en als mevrouw onder de douche stond….dan was ze er niet onder vandaan te krijgen.

Anita had er al vaker iets over gezegd tegen René, maar die lachte dan wat schaapachtig…. Daarom had ze uiteindelijk de moed verzameld om er tegen Myrna over te beginnen. Maar ze pakte het wat onhandig aan: “Ik vind niet dat wij de hele tijd rekening met jou hoeven te houden. Jij staat altijd eeuwen onder de douche… wij zijn er ook nog hoor!!!”

En toen was de bom gebarsten. Myrna boos, René boos, en toen Myrna weer naar haar moeder ging belde ook deze woedend op. Myrna had het allemaal zó lang geslikt… ze kon niet meer…..

Uiteraard moet er in een dergelijk geval wel wat gerepareerd worden in de relaties. Maar daar heb ik altijd wel ideeën voor hoe je dat kunt aanpakken. Gelukkig begreep René heel goed dat zijn rol daarin essentieel was, en hij leerde snel. Binnen enkele weken liep het een stuk beter. Alleen de contacten met de moeder van Myrna, waren niet 1-2-3 weer goed.