Klussen bij de moeder van je kind

Scheiden kan soms heel snel gaan, maar je blijft toch eeuwig met elkaar verbonden als er kinderen zijn. Zo ging deze vader regelmatig nog klussen bij de moeder van zijn kinderen.

Het gras maaien, een elektrisch apparaat aan de praat krijgen, daar was moeder niet goed in.

Vader deed dat met plezier voor haar. En zij kookte dan ook voor hem. Er waren mensen die zeiden: waarom zijn jullie dan toch gescheiden? Zij hadden natuurlijk tijdens de scheiding hun strubbelingen gehad, maar beseften dat het fijn was als ze elkaar tegemoet konden komen. Tegelijk vond de buitenwereld het maar vreemd. Als je het zo goed met elkaar kon vinden, hoefde dat scheiden toch niet? Ook voor de kinderen was er steeds een beetje hoop: misschien komen ze wel weer bij elkaar…. Ook al ontkenden ze dat beiden, bleven de kinderen stiekem hoop houden.

Totdat vader een vriendin kreeg. Deze vond het maar niks dat haar vriend bij zijn ex ging klussen. Hij kreeg het idee dat hij moest schipperen tussen zijn ex- en zijn huidige partner.

Om zijn nieuwe partner te plezieren voelde hij zich verplicht om klusjes van moeder te weigeren. Dit viel niet in goede aarde. Moeder slaagde er ook niet altijd in om vader tegenover de kids “goed te praten”. Soms wilde ze hem ook niet goed praten.

Zijn dochter Iris, die inmiddels 13 jaar was, deed uiterst onaardig tegen zijn nieuwe partner, misschien in de hoop dat zij van het toneel zou verdwijnen, mogelijk ook omdat hij vaker klusjes weigerde. Zijn ex-partner en de nieuwe partner werden rivalen, niet alleen t.a.v. zijn klusvaardigheden, maar ook in zaken rondom de kinderen.

Iris speelde iedereen uit tegen elkaar: bij moeder sprak ze soms lovend over haar nieuwe stiefmoeder, en als ze bij vader was probeerde zij hém in te palmen. De nieuwe partner van vader werd volledig door Iris genegeerd.

Natuurlijk gaat het niet in ieder samengesteld gezin zo, maar het is een hele klus om al die posities en rollen goed uit elkaar te houden en te blijven communiceren. De volwassenen moesten met elkaar in conclaaf zodat Iris (en de andere kinderen) weer volledig kind konden zijn, en dat iedereen wist waar hij/zij aan toe was. Het is mooi om dit voor elkaar te krijgen.

Mw. N. Timmermans-van de Kamp