De pretvader

Pretvaders zijn er in alle soorten en maten. Natuurlijk zijn er in gewone gezinnen ook vaders die nauwelijks grenzen stellen, die bijna alles maar goed vinden, vooral als het vaders zijn die weinig thuis zijn.

Maar na een scheiding komt het nog veel vaker voor. Zij zien de kinderen weinig, missen hen, en willen vooral “leuke dingen” met ze doen. Niks mis mee. Kinderen genieten ervan, jij als vader geniet ervan, hartstikke leuk. Maar belangrijk is het om maat te houden.

Ouders beseffen niet altijd dat zij in de eerste plaats een opvoedende taak hebben: grenzen stellen is belangrijk. Soms zegt men: “ik wil de vriend van mijn kind zijn!”. Soms mag je je gerust gedragen als een vriend van je kind, maar uiteindelijk is het belangrijk dat ze worden opgevoed, en een vriend kan niet zijn vriend opvoeden.

Wat ik dus wil zeggen is dat je best vriendschappelijke gesprekken kunt hebben, en een goede plezierige band, maar uiteindelijk zul je ook eens “nee” moeten verkopen. Zeker gescheiden vaders vinden het vervelend om nee te verkopen tegen hun kinderen in die paar uurtjes dat je samen bent.

Toch moet je je realiseren dat een kind grenzen nodig heeft. Een kind is dankbaar als je hem/haar grenzen stelt. Kinderen willen weten wat wel en niet mag: duidelijkheid!

Vooral de weekends in een omgangsregeling worden nogal eens vrolijke en prijzige uitstapjes, dure cadeaus en overdreven aandacht en worden grenzen die normaal zijn meerdere malen ernstig overschreden. Als dat één keer gebeurt is dat heus geen ramp, maar als deze weekends het toonbeeld worden van verwennerijen, luxe en grenzeloos gedrag, doe je jezelf geen plezier.

Kinderen worden lastig, tot niemand er uiteindelijk nog iets over te zeggen heeft. Ze zijn niet meer tevreden te stellen. En als je het doet om je ex-partners dwars te zitten is het evenmin handig: kinderen vinden het éven leuk om verwend te worden, maar uiteindelijk beseffen ook zij, dat het goed is om af en toe “nee” te horen… (om er vervolgens hard tegenin te gaan…..)

Dus doe normaal, af en toe verwennen is goed, maar over het algemeen: zoek een balans.